Al een tijdje is een van onze zonen met autisme lid van een mannenkoor. Opa heeft hem meegenomen. Het mannenkoor heeft veel oude leden. De aanwas is beperkt en de meeste mensen die afhaken wisselen het aardse bestaan voor het hemelse.
Het is heel bijzonder om te zien hoe onze zoon opgenomen is als koorlid. De oude mannen zorgen met liefde voor hem en genieten van zijn aanwezigheid en enthousiasme. Ook de dirigent is blij met de nieuwe aanwinst.
Inmiddels hebben ze al een aantal keer samen gezongen. Pas heb ik ook een keer geluisterd. Wat me trof was het lied waarmee ze hun optreden afsloten:
When you walk through a storm
Hold your head up high
And don’t be afraid of the darkAt the end of a storm
There’s a golden sky
And the sweet silver song of a larkWalk on through the wind
Walk on through the rain
Though your dreams be tossed and blownWalk on, walk on
With hope in your heart
And you’ll never walk aloneYou’ll never walk aloneWalk on, walk on
With hope in your heart
And you’ll never walk aloneYou’ll never walk alone
De meeste mensen kennen het als het lied wat bij Liverpool of Feyenoord hoort. Regelmatig komt Lee het met z”n gouden microfoon op de middenstip zingen. Maar inmiddels heeft het lied bij mij een nieuwe dimensie.
Onze zoon loopt niet alleen. En vandaag mochten we opnieuw zien dat er zoveel andere mensen zijn die liefdevol met hem optrekken.
God glinsterende aanwezigheid.
Op dit soort momenten zie ik de glinstering van Gods aanwezigheid en ben ik blij en dankbaar voor alles wat hij ons geeft, ook als het leven verdraaid moeilijk is.
Gods zegt: “You’ll never walk alone”
petrusproject 